Imagin - Calum ✯

Drobna szatynka siedziała pod drzewem i czekała na swojego przyjaciela. Kilka minut później podbiegł do niej chłopak z wielkim uśmiechem na twarzy, gdy panna Calvin - bo tak nazywała się owa brązowowłosa - spojrzała mu w oczy, mogła z łatwością zobaczyć iskierki radości.
- I z czego się tak cieszysz, Calum?- dziewczyna zapytała z unosząc brew.
- Oh Megan nareszcie udało mi się umówić z Emmą! - wykrzyknął podekscytowany chłopak, na co Meg się uśmiechnęła lecz jej uśmiech nie był do końca szczery, ponieważ panienka Calvin była wyśmiewana w szkole przez piękną, długonogą blondynkę o imieniu Emma. Bała się, że odbierze jej jedynego prawdziwego przyjaciela - a tego by nie przeżyła.
- To fantastycznie! Kiedy idziecie na randkę? - zapytała zaciekawiona.
- Umm... W sobotę, pomożesz mi się przygotować?
- Jasne.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
           ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
                     ~~~~~~~~~~~
                             ~~~~~
                                 ~~

Sobota nadeszła szybciej niż myślała. Tak jak obiecała wcześniej - pomagała swojemu przyjacielowi przygotować się do randki.
- Muszę wyglądać idealnie - powiedział chłopak poprawiając włosy.
- Zawsze tak wyglądasz - palnęła szatynka. Calumowi na te słowa zrobiło się cieplej na sercu. Megan była bardzo ważna w jego życiu. Posłał jej jeden z najpiękniejszych uśmiechów i dał buziaka w policzek. Dziewczyna słodko się uśmiechnęła podając przyjacielowi jej ulubioną różę - którą chłopak kupił w pobliskiej kwiaciarni, ale tym razem była przeznaczona dla blond piękności.
- Jesteś najlepsza! Jak myślisz mam u niej szanse?
- Na pewno - zapewniła szybko Megan. Calum był bardzo atrakcyjnym chłopakiem i chyba każda dziewczyna dałaby takiemu szansę - u każdej byś miał.
Tymi słowami dziewczyna rozwiała wszystkie jego wątpliwości i postanowił jej powiedzieć jedną bardzo ważną rzecz.
- Umm... Megan? Muszę ci coś powiedzieć.
- Hymm? - zapytała dziewczyna nie podnosząc na niego wzroku, który teraz był utkwiony w koszulkach, które składała.
- Bo... No bo... Echh... Niemażadnejrandki - powiedział na jednym wydechu.
- C-co? - zapytała zaskoczona. Calum westchnął i zaczął mówić.
- To wszystko z Emmą było po to bo... Umm... Nie wiedziałem jak ci powiedzieć, że od dawna mi się podobasz i chciałbym żebyś dała mi szansę, ale nie jako przyjaciel tylko chłopak. Żebyś się ze mną umówiła. Megan jesteś dla mnie naprawdę bardzo ważna i jeśli teraz się wygłupiłem mówiąc ci to wszystko to przepraszam, zapomnij...
- Calum!
- Wyszedłem na większego idiotę niż jestem przepr... - panienka Calvin przerwała jego jakże długą wypowiedź całując jego miękkie usta. Po chwili przerwała pocałunek.
- Nie jesteś idiotą. No dobra może jesteś, ale słodkim idiotą i... Moim? - zapytała.
Chłopak się uśmiechnął i ponownie pocałował Megan - niską, miłą i śliczną szatynkę, a nie - długonogą blondynkę - za sprawą której wyznał Meg swoje uczucia.

☆★☆★☆★☆★☆★☆★

Hej, hej! Jestem tu nowa i będę pisała imaginy, ale tego zapewne się domyślacie haha. Wiem, ten imagin jest krótki, ale będę się starała pisać dłuższe :D Mam na imię Wiktoria, choć nie wiem czy to komuś potrzebne haha. Strasznie się cieszę, że mogę pisać na tym blogu. Mam nadzieję, że spodoba się wam to, co będę pisać. Chciałabym żebyście ocenili i napisali w kometarzu co o tym sądzicie, bo nie wiem czy się komuś spodoba :D
  Jak tam pierwsze dni szkoły? Ja już jutro mam sprawdzian z biologii…